Gedicht een onstuimige dag

Rennend voordat we worden ingehaald
De tijd sneller 
dan ons grijze haar kan groeien 
Struikelend over verwarde gedachten 
Klinkers, ongelijk in de grond, 
door nachten

Vallend, alsmaar dieper, met mijn hand geklemd 
om de jouwe 
Niet loslatend, terwijl vingers verslappen 
Afglijdend in een hard gelag 
Razende wind lans onze wangen 
Een onstuimige dag

Dan keert de rust 
Tijd lijkt stil te staan 
Gewichtloos in de ruimte 
Zwevend boven alles en iedereen 
Blijf ik hier en ga jij heen

Uit Omdat ik van je rouw, Nadja van Driel, Uitgeverij Addij van Berne, oktober 2020